Według psychologów rola samooceny jest określana jak przyczynowa. Według nich wysoka samoocena wiąże się ze stawianiem czoła wyzwaniom, podejmowaniu wysiłku czy osiąganiu zamierzonych celów. Osoby z niskim poczuciem własnej wartości bardzo często nawet nie podchodzą do realizacji różnych projektów ze względu na niewiarę w siebie. Skutkiem takiego działania jest niemożność poczucia się potrzebnym i wartościowym.

Aby nasza samoocena wzrosła musimy pokochać się bezdyskusyjną oraz bezwarunkową miłością. Jeśli nie będziemy lubili siebie za to, że jesteśmy niepowtarzalni oraz będziemy uzależniać własną samooceną od ilości sukcesów, jakie osiągniemy, opinii innych czy ilości zer na koncie bankowym to nigdy nie osiągniemy szczęścia i zawsze będziemy czuli się bezwartościowo. Nie dojdzie do sytuacji, kiedy będziemy idealni. Zawsze ktoś będzie od nas szczuplejszy bogatszy czy inteligentniejszy. W życiu chodzi właśnie o to, aby pokochać siebie takiego, jakim się jest. To właśnie nasze niedoskonałości definiują nas, definiują to, jacy jesteśmy.

Każdy z nas chcę zmienić siebie od zaraz, od teraz. To jest niemożliwe. Problem ludzi żyjących w naszych czasach jest to, że nie potrafimy czekać. Chcemy wszystko dostawać na już. Zmiana podejścia do życia czy przeświadczenia o samym sobie to długotrwały proces, który wymaga od nas wkładu serca i wiele czasu. Nasz główny cel to punkt, do którego musimy dojść poprzez pokonywanie małych trudności. Stawiajmy sobie cele, które jesteśmy w stanie wykonać. Każdego dnia pokonujmy granice, a pewnego czasu zobaczymy, że nadszedł ten dzień, dzień, w którym pokochaliśmy samego siebie.